 |
PN-EN 1149 Odzież ochronna - Właściwości elektrostatyczne. Określa wymagania dotyczące właściwości użytych materiałów i zasad konstruowania dotyczące odzieży ochronnej i rękawic nie gromadzących ładuneku elektrostatycznego, stosowanej jako element jednolitego systemu uziemień w celu zapobiegania wyładowaniom elektrycznym powodującym zapłon. Wymagania dotyczą głównie stref zagrożonych wybuchem.
Wymagania te mogą być niewystarczające w odniesieniu do atmosfer palnych bogatych w tlen.
Postanowienia normy nie mają zastosowania do ochrony przed napięciem w sieciach zasilających.
Odzież rozpraszająca ladunek elektryczny powinna okrywać całą powierzchnię pozostałej odzieży przez cały okres użytkowania. Elementy przewodzace np. zamki, guziki mogą byc stosowane, gdy są całkowicie zakryte.
|
Norma składa sie z następujacych częśći:
PN-EN 1149-1. Metody badania rezystywności powierzchniowej
PN-EN 1149-2. Metody badania rezystancji skrośnej.
PN-EN 1149-3. Metody badań do pomiaru zaniku ładunku.
PN-EN 1149-4. Badania Odzieży. (w trakcie opracowania)
PN-EN 1149-5. Wymagania materiałowe i konstrukcyjne
Wymagania normy PN-EN 1149-5 dotyczą sposobu oznakowania odzieży i treści instrukcji producenta.
Zgodnie z i zawartymi w niej wymaganiami materiał klasyfikowany jest jako rozpraszający ładunek elektryczny, gdy:
- czas połowicznego zaniku ładunku wytworzonego na materiale metodą indukcyjną t50 0.2,
- rezystancja powierzchniowa jest mniejsza lub równa 2.5 x 109 Ω przynajmniej po jednej stronie materiału badanego.
W przypadku materiałów zawierających przędzę elektroprzewodzącą w postaci równoległych nitek lub siatki, odległości pomiędzy nitkami elektroprzewodzącymi w jednym kierunku nie powinna przekraczać 10 mm dla każdego elementu odzieży.
Norma PN-EN 1149-5 określa również wymagania odnośnie konstrukcji odzieży.
- Odzież rozpraszająca ładunek elektryczny powinna pokrywać całe ciało w czasie jej użytkowania, w tym również podczas wykonywania standardowych czynności i pochylania się. Jednocześnie nie powinna ograniczać wykonywania ruchów, nawet gdy jest zapięta zgodnie z zaleceniami producenta.
- Jeżeli odzież wykonana jest z układu materiałów, materiał elektrostatyczny powinien stanowić jej zewnętrzną warstwę.
- Zapięcia z materiałów elektroprzewodzących, np. zamki błyskawiczne, guziki, zatrzaski mogą być stosowane pod warunkiem, że są przykryte materiałem antyelektrostatycznym.
- Odzież spełniająca wymagania normy powinna być oznaczona logo tej normy.
Producent odzieży antyelektrostatycznej ma zgodnie z normą PN-EN 1149-5 obowiązek dołączenia do wyrobu instrukcji zawierającej także następujące informacje:
- przebywając w strefie zagrożenia wybuchem lub w pobliżu materiałów łatwo palnych, pracownik nie może zdejmować odzieży antyelektrostatycznej,
- jak prawidłowo zapinać i nosić odzież,
- właściwości antyelektrostatyczne odzieży mogą ulec zmianie w czasie jej użytkowania (poprzez zabrudzenie, uszkodzenie, pranie),
- użytkownik odzieży antyelektrostatycznej powinien być odpowiednio uziemiony przez opór upływu mniejszy niż 108 Ω, w atmosferze wzbogaconej w tlen odzież rozpraszająca ładunek elektryczny nie może być stosowana bez wcześniejszej konsultacji z pracownikiem służby bhp (specjalistą).
- W strefie zagrożenia wybuchem, wzbogaconej w tlen lub w pobliżu materiałów łatwo palnych, pracownik powinien być uziemiony bezpośrednio lub przez obuwie elektroprzewodzące (opór upływu powinien być mniejszy niż 105 Ω) zgodnie z PN EN ISO 20345:2007.
- Zgodnie z wymaganiami normy elementy dielektryczne umieszczone na wyrobach odzieżowych w postaci logo firmy, etykiet, pasów z taśm odblaskowych mogą być stosowane pod warunkiem, że są przytwierdzone na stałe do zewnętrznej warstwy materiału antyelektrostatycznego.
Na podstawie: http://www.ciop.pl/26782
